Երեք հիմնական դասի դեղերից` անգիոտենզինային ընկալիչների պաշարիչների, անգիոտենզին-փոխարկող ֆերմենտի պաշարիչների և ռենինի ուղղակի պաշարիչների (օր.` ալիսկիրեն), նույնիսկ երկուսի համատեղ կիրառումը հակացուցված է շաքարախտով և/կամ երիկամային անբավարարությամբ հիվանդներին և խորհուրդ չի տրվում հատկապես շաքարախտային նեֆրոպաթիայով հիվանդներին։
Որոշ լայնածավալ հետազոտությունների արդյունքում պարզվել է, որ նման զուգորդումը մեծացնում է գերկալիումարյունության, թերճնշման և երիկամային անբարարության զարգացման վտանգը՝ մոնոթերապիայի համեմատությամբ: Բացի այդ, այն հիվանդների խմբում, որոնք չունեն սրտային անբավարարություն, անգիոտենզինային ընկալիչների պաշարիչների, անգիոտենզին-փոխարկող ֆերմենտի պաշարիչների համակցված կիրառումը չի ցուցաբերել որևէ կլինիկական արդյունավետություն: Սակայն սրտային անբավարությանմբ որոշ հիվանդների խմբում, երբ այլ դեղերով բուժումն անհնար է, նման զուգորդումը կարելի է համարել թույլատրելի:
Այդ դեղերի համատեղ կիրառման բացարձակ անհրաժեշտության դեպքում, պետք է պարբերաբար իրականացնվի երիկամների ֆունկցիայի, էլեկտրոլիտային հաշվեկշռի և արյան ճնշման դիտարկում:
